Vorig weekend was ik veel te vinden op het ijs. Zo vaak ligt Nulde niet dicht en het was ook nog eens stralend weer. Je ziet de mensen om je heen echt genieten om in de vrije natuur te zijn en lekker in de open lucht te sporten.

De afgelopen maand was er ook veel te doen over het mentale welzijn van werkend Nederland en vooral van de jongeren. Ze moeten de hele dag online onderwijs volgen en dat motiveert niet erg. Als docent geef ik ook 60% van mijn lessen online en je ziet dat bepaalde leerlingen afgestompt raken.

Maar vanmorgen zag ik gelukkig ook veel jongeren op het ijs. Goed om te zien, want juist natuur en lichaamsbeweging zorgen ervoor dat je lekker in je vel zit. Als we het in de commissie of raad weer de jeugdzorg en de aanpak van psychische problemen worden besproken is het goed om juist de ervaringen van deze winterweek hierin mee te nemen. Investeren in natuur en investeren in sport is misschien wel de beste vorm van zorgpreventie.

Scoren…

We willen het allemaal; de burger moet meedoen. Onder de noemer ‘burgerparticipatie’ hopen we dat onze samenleving haar mening deelt, over álles. Dus misschien ook over onderwerpen waar we het al 10 keer over gehad hebben, we zijn als gemeenteraad immers gekozen volksvertegenwoordigers.

Toch blijkt dat niet al te makkelijk, want op het moment dat 2 van onze actieve sportverenigingen zich inspannen om hun situatie opnieuw op de raadsagenda te krijgen, geeft het college niet thuis. Gelukkig is daar de gemeenteraad, die als volksvertegenwoordiging altijd zal luisteren. Of toch niet..

Als het om het groot onderhoud van de Puttense voetballerij gaat hebben we er blijkbaar vaak genoeg over gesproken en is een genomen besluit onomkeerbaar. Willen we dan niet eens de moeite nemen om tenminste het signaal af te geven dat we luisteren en we de moeite die gedaan is om een burgerinitiatief te schrijven te waarderen!? Blijkbaar zijn juridische procedures en voorwaarden aan het geschreven document belangrijker dan het inwilligen van het verzoek om de zaak toch nog eens te bekijken.

De argumenten die collega raadsleden voerden in de gemeenteraad afgelopen donderdag over de reden van afwijzing, zijn voor het CDA niets minder dan onbeleefd. Ja, we komen nog te spreken over het huidige subsidiebeleid in het komende jaar, maar is dat dan een argument om een burgerinitiatief over onderhoud zomaar in de prullenbak te gooien?!

Het is duidelijk, dit burgerinitiatief staat buiten spel. Voor het CDA is de wedstrijd nog niet over, het laatste woord is nog niet gezegd over dit onderwerp.

‘Je moet schieten, anders kan je niet scoren’

Afgelopen zaterdag kwam de Sint weer in het land. Elk jaar is dat toch de aftrap van een drukke en gezellige decembermaand.
Een goed moment om na te denken over welke cadeautjes we in onze mooie gemeente in onze schoen zouden willen hebben…

Parkrotondes, ontsluitingsroutes in het buitengebied of het gasloos bouwen in Rimpeler: het verdient allemaal onze aandacht maar ik hoop dat we in deze tijd ook denken aan de gezinnen die misschien helemaal geen Sinterklaas kunnen vieren. Omzien naar elkaar is voor het CDA een van de basis beginselen.

De mantelzorgers die elke dag voor hun dierbaren zorgen, wijkagenten die voor onze veiligheid strijden,
de vrijwilligers in zorginstellingen en sportverenigingen en onze zorgprofessionals die elke dag weer voor anderen klaarstaan.
Allemaal verdienen ze dat we als gemeente blijven innoveren en zoeken naar de beste manier om burgers te begeleiden en te bieden wat ze nodig hebben.

In het komende jaar hoop ik dat we die balans blijven zoeken: wat hebben we in Putten nodig en wat willen we bereiken met elkaar.
Welke zaken moeten we nog aanpakken en waar moeten we de nadruk op leggen in 2019. Goed om in de komende decembermaand daar over na te denken.

Laten we er aan werken om nog meer mooie dingen te realiseren in de komende jaren, politiek en samenleving samen! Ik wens iedereen een heerlijk avondje op 5 december.

Lees de column van Annemarie hier in de online versie van het Puttens weekblad.

Een discussie die de afgelopen raadsperiode plaatsvond is die over het subsidiebeleid. Waar ging die discussie over, en wat vindt het CDA?

Sport is belangrijk. Daar zijn de meeste mensen het wel over eens. Door te sporten voel je je fitter, je doet leuke sociale contacten op en het is leuk om in competitieverband elkaars krachten te meten. Bovendien is het zo dat als je je lichamelijk fit voelt, dit een positieve uitwerking heeft op je geestelijke gezondheid. De Romeinse dichter Juvenalis wist al: “Orandum est ut sit mens sana in corpore sano”: Een mens moet bidden voor een gezonde geest in een gezond lichaam.

Ook voor de gemeente is sport belangrijk. De gemeente Putten subsidieert daarom sportverenigingen. Tot op heden ging dat altijd op basis van ledensubsidie: hoe meer (jeugd)leden, hoe meer subsidie. Dat was logisch en volstrekt helder. Je telt het aantal leden maal het bedrag per lid. Iedereen wist waar hij aan toe was.

Maar hoe te denken over subsidie op grond van ‘maatschappelijke effecten’ waar het college over nadenkt? Daar is het CDA geen warm voorstander van. Sporten ten dienste van de gemeente: veel sportverenigingen die ik sprak waren hier niet blij mee. Hoezo afstappen van de oude manier terwijl dit prima werkt? Voor welk ‘probleem’ is dit een ‘oplossing’? Je kreeg in dit stelsel alleen geld als jouw sportvereniging bewezen gunstige maatschappelijke effecten oplevert. Dus moeten sportvrijwilligers als een ambtenaar plannen gaan schrijven hoe ze dat willen bereiken en moeten ze bewijzen hoeveel ouderen/statushouders/g-sporters ze aan het sporten hebben gekregen. Dat moeten ze vervolgens indienen bij de gemeente, waarna een ambtenaar dat vervolgens weer gaat controleren in dure ambtelijke uren… Alsof onze sportverenigingen een bevoogdende gemeente nodig hebben om hen aan te sporen goed te doen voor de medemens! SDC heeft bijvoorbeeld al jaren een team met nieuwe Nederlanders en helpt hun met de integratie. Zonder dat ze daar een cent voor kregen. Dat is toch prachtig, en dat doen ze al!

Wat we ons eens af moet vragen is dit: waarom zijn vrijwilligers eigenlijk vrijwilliger geworden? Niet om op kantoortjes plannen te schrijven. Nee, uit liefde voor hun sport! De korfballer is daar vrijwilliger geworden omdat hij van korfbal houdt, de zwemtrainer omdat hij van zwemmen houdt. Sportvrijwilligers willen vooral met hun sport bezig zijn. En dat is goed genoeg. Meer dan dat zelfs, daar moeten we trots op zijn. Sportverenigingen zijn geen uitvoeringsorgaan van de gemeente en dat moeten we zo houden