Teamgenoten

“jij houdt van samen” klonk het door het lokaal, de mentor van onze dochter Wilke sprak haar toe tijdens de diploma uitreiking. De woorden echoden in mijn hoofd en ik glimlachte. Ik herkende dit, ook ik houd van “samen”. Samen is veel leuker dan alleen.

Het moment voor een wedstrijd waarop wij als volleybalteam onze wedstrijdshirts aantrekken, het mooie oranje van onze club SDS, is altijd HET teken dat de wedstrijd echt gaat beginnen. Mijn oranje hart gaat dan echt kloppen! Door allemaal hetzelfde shirt aan te trekken ben je opeens verbonden, teamgenoten met hetzelfde doel. Dat voelt elke keer weer bijzonder, je hoort ergens bij! Je bent onderdeel van een team. We gaan voor elkaar door het vuur en doen er alles aan om elkaar goed te laten presteren.

In een team werken is fijn, samenwerken met anderen met ieder een eigen taak. Het team functioneert het beste als iedereen in zijn eigen kracht wordt ingezet. We hebben in ons team leiders, uitvoerders, bruggenbouwers iedereen probeert zijn taak en talent zo goed mogelijk in te zetten zodat we optimaal kunnen presteren.

Je kunt dit principe ook kopiëren naar onze maatschappij. Naar mijn mening komt de mens het meest tot zijn recht door verbondenheid met elkaar, samenwerken is nodig om een goede samenleving te hebben, daarin zullen we soms wat over moeten hebben voor een ander en niet altijd alles moeten doen omdat dit goed is voor onszelf.

Zojuist heb ik mijn clubliefde genoemd (mijn oranje hart) maar ik heb ook een groot groen hart voor het CDA. Binnen het CDA ervaar ik hetzelfde teamgevoel als in het volleybalteam. Ieder heeft zijn eigen taak, en we proberen ook iedereen in te zetten waar zijn/haar talenten liggen.

Politiek kost veel tijd dus dan is het belangrijk dat deze tijd ook goed ingevuld wordt, dat betekent niet alleen maar vergaderen over belangrijke onderwerpen maar dat betekent ook dat we het gezellig maken en veel plezier hebben met elkaar.

Wil je ook graag deel uitmaken van team CDA, dat kan, je bent van harte welkom! Want samen is veel leuker dan alleen.

Evelien Boeve-van den Brink
Secretaris CDA Putten

Vakantiecolumn

Tijdens het schrijven van deze column, zitten de meeste in een welverdiende zomer-/schoolvakantie periode. Ik zit met ons ons gezin nu heerlijk in Ixia, een dorp net onder Rhodos stad op het eiland Rhodos. Aan de kust is het goed toeven met een lekkere zomerse wind die vanaf de Middellandse Zee over het strand richting het hotel blaast. Er is eten en drinken in overvloed en dat is toch maar weer een enorme luxe. Zeer veel Engelsen verblijven in het hotel, maar ook meerdere Duitsers en Nederlanders. Het is altijd een leuk spel om bij de buffetten te proberen te gokken wie uit welk land komt en toch is dat meestal vrij eenvoudig te doen.

Tijdens de zomervakantie lukt het mij altijd veel beter dan thuis, om boeken te lezen. Dit keer heb ik er twee mee. De eerste was ik al in bezig en heet “Het einde van Europa” (James Kirchick, USA). Een boek wat ik als ik het mij goed herinner bij Riemer & Wallinga in Ermelo gehaald heb. Het is een favoriete boekwinkel van mijn wederhelft en ik kom er ook graag. Dus als ze gaat, sluit ik meestal snel aan. Dit boek is een verzameling van analyses op meerdere landen, over de staat en vooral de terugval naar, als we niet oppassen, duistere tijden, omdat meerder landen zichzelf weer op één willen zetten en dat is eigenlijk overal zo, gelijktijdig met de opkomst van extreem-rechts. Kijk naar Hongarije, Frankrijk maar uiteraard minstens zo hard in ons eigen Nederland. Kijk naar Orban, Le Pen en Wilders. Allemaal schreeuwen ze tegen Europa, tegen immigratie, tegen Islam en moet en zal er macht en kracht terug gehaald worden naar het eigen land. Maar ieder voor zich is toch veel minder dan samen staan we sterk. Alle drie zijn ze Poetin fans. Orban ging als voorzitter van de EU eens buurten bij Poetin, maar geheel zónder het mandaat van de overgrote meerderheid van de EU landen. Er is een compleet hoofdstuk aan Hongarije geweid in het boek en de “beste man” is druk bezig het duistere verleden van Hongarije tijdens WOII weg te poetsen. De Hongaarse handlangers van de nazi’s waren (ik citeer) “zo bereidwillig en handig, dat SS-officier Adolf Eichmann, die op de deportatie van de Hongaarse Joden naar de dodenkampen toezag, de gruwelijk taak wist te overzien met slechts 200 Duitsers onder zijn bevel”. Orban wil de zichtbare herinnering aan deze zwarte bladzijde “witwassen” en juist monumenten opstellen waar het lijden van de Hongaren onder Nazi Duitsland tentoon wordt gespreid. Het laatst is natuurlijk niet erg, maar de andere kant van de medaille kan en moet niet ineens goedgepraat worden.

Naast hoofdstukken over Duitsland, Rusland en Hongarije (met als subtitel: democratie zonder democraten) staan er ook zeer interessante bijdragen over Griekenland, Oekraïne en Frankrijk. Ik was mij van laatstgenoemde niet bekend wat een enorm anti-semitisme dáár is. Zeer zorgwekkend allemaal… Ook wordt toegelicht dat Marine le Pen meermaal flinke leningen (1x €11mln en 1x €27mln) van Russische banken kreeg, om mee te kunnen doen aan de Franse presidentsverkiezingen… En Poetin maar lachen…

Ik kijk dan naar Nederland waar het meest rechtse kabinet óóit aan de slag is gegaan. Ik heb oprecht te doen met onze minister-president Schoof, die tijdens zijn eerste debat al gelijk (uiteraard via Twitter) door de grote roerganger én het enige lid van de PVV, Geert Wilders als “slappe hap” wordt weggezet. Het geeft mij moed dat uit recente peilingen blijkt dat de PVV langzaam wegzakt en juist de in vruchtbare bodem vallende woorden van Henri Bontenbal ons CDA alweer naar 9 zetels doet stijgen. Zoete broodjes bakken, gratis bier en luchtkastelen doen het goed in verkiezingstijd, maar langzaam gaan mensen er tóch weer doorheen prikken en zien ze dat er veel “gebakken lucht” bij zat en zit bij de PVV. Ik wens minster Wiersma van BBB ook alle wijsheid toe bij het “even oplossen” van de landbouwcrisis. Ook dáár zullen veel stemmers van een koude kermis thuiskomen. Gratis bier bestaat niet en dat weet Caroline nét zo goed. Maar het bekte wel lekker in de campagne…

Zie hieronder de bijdrage van fractievoorzitter Wim tijdens de Kadernota op 13 juni 2024.

Kadernota 2025

Een solide kadernota in roerige tijden. Dat is wat vanavond voorligt in deze gemeenteraad. Dat is goed om te constateren, dat is mooi om te zien. Roerige tijden, dat zeker ook. In de wereld om ons heen met haar conflicten en oorlogen. Politiek gezien met de achter ons liggende verkiezing voor de Tweede Kamer en de daarop volgende kabinetsformatie. En onlangs de verkiezingen voor het Europese Parlement. De geopolitieke conflicten zorgen ook voor meer onrust en onvrede in de maatschappij. In de politieke arena.

Bij de behandeling van de kadernota kijken we terug en vooruit. De ontwikkeling van de politiek en het politieke debat aan de ene kant en de inhoud van de voorliggende Kadernota brengen me toch wat in een spagaat. Een maand geleden debatteerden we in dit huis over de uitvoeringskaders van de Spreidingswet. Deze kaders werden met steun van de coalitiepartijen aangenomen, en – zo valt uit de kadernota op te maken – voor de uitvoering van de wettelijke taken uit die Spreidingswet wordt menskracht ingezet vanuit het programma Maatschappelijke Participatie.

Wie de verslagen in pers en media over die bewuste raadsvergadering leest krijgt de indruk dat het wat we dan noemen ‘business as usual’ was. Een stevig debat, met voor- en tegenstanders en uiteindelijk een stemming in meerderheid vóór het raadsvoorstel. Dat ligt wat mij betreft echt anders: de behandeling van het voorstel en de uitkomst van de stemming gaan voor mij en voor de fractie van het CDA als een zwarte bladzijde de Puttense politieke geschiedenis in. Zeven van de 19 leden van deze raad stemmen tegen de uitvoering van een bij wet opgelegd taak. En in de onderbouwing van een deel van de tegenstemmen klinkt ook nog eens door dat vluchtelingen en statushouders als een soort van tweede of derderangs burgers worden gezien.

Het is één van de pijlers van onze democratische rechtstaat: overheid en burgers houden zich aan de wetten van dit land. Daar zweren of beloven we trouw aan bij onze aanstelling tot raadslid. In die pijler wordt door een deel van de raad de zaag gezet. Het heeft ons als fractie geschokt, persoonlijk heb ik er de afgelopen weken meermaals wakker van gelegen. Het zijn zaken die in mijn optiek de geloofwaardigheid en het gezag van ons openbaar bestuur ondergraven.

Dan sla ik bij de voorbereiding op deze Kadernota de krant op. En kom ik een paginagrote advertentie van WijPutten tegen. Laat ik de inhoud wat op me inwerken, dan denk ik: ‘wat een desinformatie en suggestief omgaan met de waarheid’. Nog zo’n element wat helaas steeds vaker wordt ingezet tegen het openbaar bestuur.
Als CDA staan we voor een fatsoenlijk land, voor een fatsoenlijk debat en voor fatsoenlijke politiek. Die grenzen worden ons inziens in bovenstaande voorbeeld echt overschreden. En ik begrijp werkelijk niet waarom. Wat de CDA-fractie betreft moet het deze kant niet op. En richting de toekomst is voor ons de vraag: bewegen we ons met z’n allen nog wel op hetzelfde speelveld? En binnen dezelfde spelregels? (wettelijke kaders zo u wilt).

Het moge duidelijk zijn: over het voorgaande heeft de fractie van het CDA grote zorgen. En het leidt ook nog eens af van waar we mee bezig willen zijn. Het belang van Putten en onze inwoners. Dan heb ik het over het vele goede en harde werk dat er wordt verzet door college en ambtenaren op een aantal grote en belangrijke dossiers.

Diverse onderwerpen komen aan bod in de kadernota. Zo zien we de voortgang in de ontwikkeling van de zuidelijke ontsluitingsweg voor Putten. Belangrijk voor de woningbouw aan de zuidkant van Putten en voor een betere verdeling van de verkeersdruk in en rond het dorp. Goed te zien dat het college dit voortvarend oppakt. Ook als het gaat om het betrekken van de omgeving en de inwoners bij deze plannen. Want laten we daar ook eerlijk over zijn: de beoogde ontwikkelingen aan de zuidkant van Putten zijn heel ingrijpend.

In de commissie Samenleving wordt de raad volgende week bijgepraat over het Integraal Huisvestingsplan voor het onderwijs. Een belangrijke impuls voor het onderwijs in onze gemeente. Met 38 miljoen een van de enorme investeringen die dit college wil doen, ten behoeve van het veilig en solide kunnen huisvesten van onze jeugd in de schoolbanken. Een daadkrachtig en betrokken plan, zeker gezien er veel investeringen waren achtergebleven de afgelopen jaren. We zijn er trots op dat dit college wél de daad bij het woord voegt.

Ook in het zorgdomein. We spreken normaalgesproken niet over individuele gevallen, maar iedereen heeft in de Stentor het verhaal van Indy kunnen lezen. Een dossier waarop onze ambtenaren en de wethouder tot het uiterste zijn gegaan om een zorgaanbieder te vinden die haar een plek kon bieden. In een samenleving die steeds individueler wordt is dit juist wat het verschil maakt. Het niet loslaten van een casus, ook al is de oplossing moeilijk vindbaar. Omzien naar elkaar en verantwoordelijkheid nemen.

Dat typeert dit college en onze ambtelijke organisatie. Een coalitieakkoord en een collegewerkprogramma tot uitvoer brengen. Ondanks allerlei omgevingsfactoren die het bepaald niet gemakkelijk maken. Er wordt doorgepakt en dit college schuwt niet om moeilijke beslissingen te nemen. De hete aardappelen van de afgelopen jaren worden echt opgepakt. Het doel? Putten beter, mooier en toekomstbestendig maken voor al onze inwoners. De voorliggende Kadernota biedt wat ons betreft een prima basis voor de begroting van de komende jaren.

Op bezoek bij

Deze keer mochten wij op bezoek bij een bekende persoon voor het CDA Putten. Wij zijn op de koffie geweest bij Gert Aalten. Geboren in 1949 in Putten als oudste van een gezin met vier kinderen. Twee heren en twee dames. Opgegroeid met plezier in Putten. Later getrouwd met Aartje van Dronkelaar uit Nijkerk en zelf ouders mogen worden van twee zonen.

Gert ontdekte tijdens zijn schooltijd, die hij afsloot met de Mulo, dat hij qua techniek niet vooraan had gestaan. Hij had veel plezier in tuinieren en werken in het groen maar op technisch vlak ging het niet van een leien dakje. Na zijn opleiding is hij in 1965 gaan werken bij de gemeente Putten als een soort “Manusje van alles” zoals Gert dat noemde. Hij was druk op het gebied van algemene zaken, ruimtelijke ordening, volkshuisvesting en nog veel meer zaken. In die tijd kwam Gert er achter dat hij besturen wel een interessant geheel vond.

In de periode 1969-1970 voldeed Gert netjes zijn militaire dienstplicht. Na zijn dienstplicht ging hij weer werken bij de gemeente Putten. Hij ging echter solliciteren en kwam terecht in de gemeente s-Graveland. Hier hield Gert zich ook druk met algemene zaken, ruimtelijke ordening en volkshuisvesting en alles wat er verder op zijn pad kwam. Ze waren als gezin ook woonachtig in s-Graveland. Echter Gert wilde na van loop van tijd weer eens elders kijken. Zo kwam het gezin in 1976 terecht in de gemeente Muiden. Gert werd daar hoofd van de afdeling algemene zaken en ruimtelijke ordening e.d.. Dit beviel Gert prima maar zijn ambitie was om gemeente secretaris te worden. Na een aantal sollicitaties, bij andere gemeentes, kwam deze plek vrij in Muiden en werd Gert aangenomen als gemeente secretaris van de gemeente Muiden. Een mooie en roerige tijd met grote woningbouw projecten, een gemeente fusie en nog veel meer dat Gert nog steeds niet mag vertellen. Een ding heeft Gert wel altijd getracht te doen en dat is neutraal staan in de discussie. Dit omdat je iedere vier jaar weer een ander college had en je met iedereen door een deur moest. Gert geeft aan dat hij nu daarom nog steeds vaak zijn mond houdt in discussies omdat hij zich dat eigen heeft gemaakt in zijn taak als gemeente secretaris.

In 2006 verhuisden Gert en Aartje weer naar Putten. Ze verhuisden naar het huis waar zijn ouders als laatste hadden gewoond voordat ze naar het dorp verhuisden. Lekker in het buitengebied in de natuur die Gert en Aartje beide liefhebben. Gert bleef werken tot 2009 bij de gemeente Muiden en ging toen, na 44 dienstjaren, met pensioen. Een mooi verhaal van de laatste drie werk jaren is, dat Gert die altijd max 10 minuten fietsen van zijn werk woonde, in een keer een forens werd met files e.d.. Hij moest daar erg aan wennen maar kan daar nu nog om lachen.

Gert heeft zich altijd verbonden gevoeld met het CDA vanwege de C. Een partij met een bijbelse boodschap waar solidariteit, rentmeesterschap e.d. voorop staan sprak hem erg aan. Hij is dan ook al meer dan 35 jaar lid van deze partij. Ondanks zijn verbondenheid aan de partij, heeft hij tijdens zijn periode dat hij werkzaam was in verschillende gemeentes, weinig extra gedaan voor het CDA. Soms wat meedenken op provinciaal of landelijk niveau maar nooit op de voorgrond.

In 2006/2007 veranderde dat. Hij was nog niet met pensioen en werd gevraagd voor het bestuur van CDA Putten. Na eerst wat tegen gas geven werd Gert toch voorzitter van de club. En hij heeft daar geen spijt van. “Was een mooie tijd” zoals Gert zelf zei. We hadden een leuk bestuur. De werkzaamheden rond de verkiezingen waren erg leuk alleen de corona tijd was erg lastig. Gert wil alles goed doen want anders doet hij het liever niet. Dit was erg lastig in die periode. Daarnaast waren er veel zorgen rond de gezondheid van een van de zonen. Uiteindelijk heeft zijn vrouw Aartje haar nier afgestaan en mogen we met dankbaarheid aan God, vermelden dat het goed gaat met moeder en zoon. Na 12 jaar heeft Gert het stokje overgedragen.

Het is voor veel mensen lastig te zeggen waar ze trots op zijn. Dit omdat er vaak veel zaken zijn waar je dankbaar voor bent. Dit geldt ook voor Gert. Maar als hij iets moet noemen zijn dat vooral zijn vrouw, kinderen met aanhang en kleinkinderen. Hij is trots op Aartje die een nier heeft afgestaan. Gert vermeldde dat hij in die periode ook vooral ontroerd was over het feit dat, mensen vanuit allerlei hoeken ( familie , kennissen, vrienden, werk e.d.), zich aanmelden als donor. In zijn werk is hij blij dat hij veel mensen heeft kunnen helpen op allerlei manieren. Hij mocht goede dingen doen voor de gemeenschap en dat voelde goed. Al met al was Gert zijn conclusie dat hij dankbaar was voor zijn leven met alle pieken en dalen die er waren geweest.

Op gebied van vakantie zijn Gert en Aartje echte caravan mensen. Al veertig jaar hebben ze er een en ze zijn overal geweest. Jaren lang was Frankrijk de bestemming maar ook Scandinavie was regelmatig een bestemming. De reizen naar Israel waren bijzonder gezien de verhalen uit de Bijbel die daar dichtbij kwamen. De reis naar Suriname was voor Gert in een aantal opzichten ook een eye opener en daarom zeer bijzonder. Maar Ierland is zeker ook het vermelden waard. Nu ze ouder worden verandert de vakantie behoefte wel maar de caravan is er nog steeds.

Gert leest veel. Soms een luchtige detective of thriller is prima. Maar vaak is het wat zwaardere kost. Hierbij zijn de kranten , politiek, geschiedenis, cultuur en aardrijkskunde vaak het hoofdthema. Hij mag er graag wat van opsteken als hij wat leest. Muziek en films is heel wat anders. Gert mag best graag eens mee gaan naar een concert. Maar echte liefde voor muziek is er niet echt. Hij is er achter gekomen niet muzikaal te zijn en dat ritme niet voor hem is weggelegd. Bij films is dit echter nog erger. Gert kon mij geen goede film noemen.

Maar goed wat zou je ook als je vrije tijd nog steeds wordt gevuld met allerlei andere zaken. Gert is bestuurlijk nog steeds druk met de BOA en BoerenNatuurVeluwe( Agrarisch Natuur Beheer) . Bij de laatste zit hij in het algemeen en dagelijks bestuur en dit vergt nog steeds veel tijd. Hij gaat op zijn tijd ook mee de polder in en hoopt dat in de toekomst vaker te gaan doen. Zijn bestuursperiode loopt binnenkort af en hij hoopt er dan meer tijd voor te hebben.

Als je Gert vraagt waar hij van onder de indruk is komen we als snel weer bij het CDA. Henri Bontenbal is een man waar hij veel respect voor heeft. Door zijn eerlijke verhaal zet hij het CDA weer op de kaart als een betrouwbare partij met een eerlijk verhaal van minder ik en meer wij.

Als we dan verder praten over de politiek wil Gert vooral meegeven dat de landelijke politiek eens moet stoppen met de Haagse spelletjes. Men moet weer gaan luisteren naar de zaken in het land. Daarnaast moet men zich weer eens fatsoenlijk gaan gedragen naar elkaar. Dit omdat men in Den Haag een grote voorbeeld functie heeft. Tevens zou men meer visie moeten ontwikkelen en minder moeten leven met populisme en de waan van de dag. Volgens Gert gaat het er in de Puttense politiek nog steeds fatsoenlijk aan toe.

Voor het landelijke CDA zou Gert mee willen geven, dat de C weer een grotere rol speelt in solidariteit naar elkaar. Het opkomen voor elkaar en het beter verdelen van de lasten. Daarnaast wil hij het CDA Putten meegeven zich te bekommeren om verkeer, ruimtelijk ordening en dan vooral de woningbouw. Het is voor de jeugd onmogelijk wat te vinden in Putten. Zoek naar meer mogelijkheden voor hoogbouw en vooral sociale woningbouw. Maar vooral wil hij het CDA sterkte wensen in het oplossen van al deze grote problemen. Want Gert maakt zich zorgen over de toekomst. Over de genoemde zaken maar ook over de natuur en wat daar van overblijft in de toekomst als we met zoveel mensen in zo’n klein landje wonen.