Column van Quintijn Rozendaal

Ongeluk zit in een klein hoekje

Dit mocht ik afgelopen maandag ervaren. Zoals iedere morgen wandelde ik met mijn hondjes het rondje Vleessteeg, zoals wij dat noemen. Eerst netjes binnendoor om even wakker te worden in de rust van de natuur en het genieten van de schepping van onze God. Het tweede gedeelte is langs de Nijkerkerstraat waar het verkeer iedere morgen weer langs raast. Dit mede door het verkeersbeleid van onze gemeente.

Plotseling lag ik daar op de grond. Na een harde beuk in de onderrug lag ik in het gras naast het fietspad. Iemand met een electrische scooter had mij niet gezien en was, met een gang van ongeveer 50 kilometer per uur, tegen mij opgereden. Honden geschrokken en een persoon die door reed. Kon nog net een kreet uitbrengen die ik niet had geleerd van mijn ouders. Met pijn in de rug met moeite opgestaan. Vrouw gebeld om de honden en mij op te halen. En het idee dat die persoon zomaar door reed. En toen kwam daar ineens een busje aan. “Hij komt er aan hoor meneer” zei de persoon. Hij had de heer op de scooter van de weg gereden en hem uitgelegd dat hij niet zomaar kon doorrijden. Al met al kwam het weer goed. Loop nog wel slecht maar ja.

Zo zie je maar weer dat er in de wereld nog steeds mensen zijn die de normen en waarde hoog proberen te houden. U begrijpt, ik ben die heer zeer dankbaar, en het opende ook weer mijn ogen. Ondanks dat de maatschappij aan het verharden is zijn er gelukkig ook nog steeds van dit soort momenten. Weet niet of deze heer wat aan het geloof deed maar ik weet zeker dat God nog steeds werkt op deze wereld.

In de politiek zie je ook verharding. Maar in de gesprekken die ik mag hebben met onze leden in de rubriek “op bezoek bij” heb ik ook mooie gesprekken. Zie ik de mooie dingen van het leven en van de mens. En iedereen zegt eigenlijk steeds hetzelfde over het CDA. Blijf jezelf, ben eerlijk en kijk om naar de medemens. Dan komt het weer goed met het CDA. Ook ik geloof daar in. In de Bijbel wordt het ook ons steeds gezegd. Wees oprecht, eerlijk en trouw naar God en elkaar. Als we dat blijven doen, omkijken naar elkaar, dan zal het goed komen voor nu en in de eeuwigheid.

Ben daarom ook blij met onze wedhouder Jim. De raadsleden en leden van het CDA. Want als ik met deze mensen praat of zie wat zijn doen dan weet ik dat God er nog steeds is, en dat hij zijn beloftes waar maakt. Laten we elkaar daar in sterken. In goede en in slechte tijden en laten we blijven vertrouwen op onze Vader, zijn Zoon en bidden voor zijn Geest.

Mocht u het leuk vinden om ook eens in de rubriek “Op bezoek bij” te komen . Neem dan rustig even contact met mij op.

Quintijn Rozendaal

Column Edward

Het jaar 2024 is alweer ruim een maand onderweg!
Maar helaas moet ik u melden (al ga ik er vanuit dat ik niets nieuws vertel), dat we de problemen uit het oude jaar gewoon meenemen. De oorlog in Oekraïne en de onrust in Israël en Gaza zullen naar alle waarschijnlijkheid niet snel opgelost zijn. En in de verte duikt in de Verenigde Staten het oranje gezicht van Donald Trump weer op. Enerzijds vermakelijk, maar de politieke verhoudingen op het wereld toneel worden er niet beter op. En dat zorgt bij mij wel voor enige angst.

In ons eigen land gaat het helaas niet veel beter. Na de verkiezingen was de teleurstelling natuurlijk groot. Al zagen we het misschien wat aankomen, wat betreft het CDA. Zelf stond ik er nog wel open in. Als de PVV dan de grootste is, geef ze een kans. Maar het begint ook hier steeds meer op een sketch van Van Kooten en De Bie te lijken. En ondanks dat ik me hier ook stiekem wel wat mee vermaak, is het eigenlijk diep tragisch. De problemen die de laatste jaren zijn ontstaan en gecreëerd, blijven op deze manier op de plank liggen en we komen geen steek verder.

Er is een ding wat deze twee alinea’s gemeen hebben. Ze zijn allemaal ontstaan vanuit eigen belang. Ieder land heeft gekozen voor een leider die pretendeert zijn eigen bevolking op één te zetten. En zonder gezamenlijkheid en verdraagzaamheid krijg je verdeeldheid, dat moge duidelijk zijn. En ook in het klein is het terug te zien. Als de buurman de auto verkeerd parkeert of het buurmeisje iets te enthousiast is met het geven van een feestje, lijkt men niet kunnen wachten om de politie te bellen. Nu ben ik toch nog echt opgegroeid met het koffiezetapparaat en een praatje als oplossing voor dit soort problematiek. We praten niet meer met mensen die er anders in staan dan jij. En als er al een vorm van communicatie plaatsvindt is het schreeuwen. Zonde, want als we de problemen willen oplossen hebben we iedereen nodig. En om dan toch positief te worden. Dat biedt kansen!

Juist voor ons als CDA. Met Henri Bontenbal voorop zie ik dit geluid steeds meer verspreid worden. Media nodigen hem graag uit en ook op straat is men al een stuk positiever over onze partij!
Misschien denkt u na het lezen van dit stuk. Wat een pessimistisch geluid! Terwijl ik toch eigenlijk een vrij opgeruimd iemand van mezelf ben wil ik graag eindigen een vrolijk gedichtje.

Al lijkt alles zo donker en best wel zwaar, wordt je van alles wat je ziet een beetje naar
Zoek en zie het mooie al is het maar klein, ga niet door het leven als een stuk chagrijn
In tijde als deze verlangen we juist naar wat licht, dat kun je alleen brengen door een lach op je gezicht