Wie is Ben?

In het leven heb je van allerlei mensen. Personen die veel praten, die veel denken, die je nooit ziet en die er wel zijn maar niet te horen en ondertussen veel werk verzetten op hun eigen wijze. Bij deze laatste groep behoort Ben Simmelink. Geboren in 1950 in het buurtschap Miste bij Winterswijk. Als tweede van 7 kinderen (2 dames en 5 heren) op een boerenbedrijf.

Nadat Ben de lagere school had doorlopen deed hij de Mulo. Graag had hij de MTS gedaan maar dit werd hem afgeraden door het schoolhoofd van de Mulo. Dus deed Ben een beroepentest. Uit deze test kwam naar voren dat Ben het beste een kantoorfunctie kon gaan bekleden. Maar goed Ben wist het nog niet zo en ging aan het werk bij een slager in 1967. Daarna een baan bij Stork voor 1,5 jaar in Zwolle. Echter zijn inkomen ging bijna op aan het betalen van de hospita dus weer op zoek naar een baan in de buurt van Winterswijk. Ben kwam terecht bij een metaalbedrijf en werkte daar 13 jaar op de inkoopafdeling. Dit beviel Ben zeer goed echter aan deze baan kwam helaas een einde. Toen weer zoeken naar een baan maar helaas was er meer werk in het westen dan in de buurt van Winterswijk. Na lang zoeken begon Ben op 1 januari 1984 bij defensie in Den Haag als inkoper. En dit heeft Ben gedaan, met plezier, tot aan zijn pensioen in 2015.

Gezinsleven

Ben was echter in 1977 getrouwd met zijn vrouw Rianne. Zij was werkzaam als verpleegkundige en geboren in Tilburg. Zij was echter zeer gesteld op de buurt rond Winterswijk maar ging mee naar Zoetermeer toen in 1984 de baan bij defensie kwam. Ben en Rianne werden gezegend met drie zoons. Deze wonen nog steeds in de buurt van Den Haag. Gelukkig hebben ze alle drie inmiddels hun draai gevonden in het leven. Ben en Rianne hebben tevens een bonus kleindochter.

In 2015 mocht Ben met pensioen en werd de wens wat landelijker te wonen weer groter. Tijdens wat overleg kwamen Ben en Rianne tot de keus om eventueel te gaan wonen op de Veluwe. In de vakantie werd er wat rond gefietst in Ermelo, Harderwijk, Nijkerk en Putten en de keus viel op de laatste. Sinds 2015 zijn ze dan ook beide bewoner van de huidige woning op de Valkstraat.

Politieke interesse

Ben is sinds 1977 lid van de ARP en dus later het CDA. Lid dus vanaf de start. Ben heeft nooit behoefte gehad om naar een andere partij te gaan. Zolang er niets is wat zwaar op de maag ligt blijft hij zijn partij, in goede en slechte tijden, trouw. Van huis uit is dit meegegeven en de standpunten van het CDA zijn nog steeds standpunten waar Ben zich in kan vinden. Dus meer wij dan ik.

Ben is in Putten een trouwe bezoeker van de ALV’s. Maar actief werk voor het CDA verzetten is er nooit van gekomen. In Zoetermeer vielen de vergaderingen bijna altijd samen met de zang repetities. En de zang was voor Ben zeer belangrijk als moment van ontladen van zijn kantoorbaan.

Tegenslag in het leven en vrije tijd

Ook Ben heeft wat moeite met het woord trots en wil dit graag omzetten in dankbaar. Hij is erg dankbaar dat hij er nog mag zijn. Vorig jaar werd er geconstateerd dat Ben kanker had. Dit was een moeilijke tijd, vooral voor Rianne. Hij is dan ook dankbaar dat hij 48 jaar met haar getrouwd mag zijn en probeert haar meer complimenten te geven de laatste tijd.

Ben en Rianne vinden vakantie leuk met de caravan. Ze blijven het liefst in Nederland en gaan dan graag fietsen. Ben geeft aan dat ze iedere keer weer nieuwe dingen ontdekken in ons eigen land. Daarnaast vindt Rianne lange ritten niet fijn. Ben leest, naast de krant, eigenlijk heel weinig. Alleen boeken over de tweede wereldoorlog interesseren hem enorm. Vooral de vraag hoe men in de fuik heeft kunnen lopen van het nationalisme in die tijd en het idee hoe die ouders zich zouden voelen als hun kinderen daarin meegingen. Hij leest deze boeken dan ook om scherp te blijven zodat het hier niet weer gebeurt.

Ben zingt als 40 jaar bij een oratorium vereniging. Waar hij vroeger niets had met klassieke muziek kwam hij er toevallig terecht. In de loop der jaren is hij steeds meer gaan waarderen. Andere muziek heeft hij niet veel mee maar Rianne mag wel graag luisteren naar Sela e.d.. Met films e.d. heeft Ben helemaal niets.

Een druk bezet man!

Nu Ben is gepensioneerd zou je danken dat hij veel tijd over heeft. Maar dan komen we even terug op het eerste deel van het interview. Ben hoor je niet veel maar hij doet wel veel voor de samenleving. Toen hij in Putten kwam heeft hij eerst samen met Rianne zijn huis klaar gemaakt. Hij geeft aan niet handig te zijn maar wel veel geleerd te hebben in de loop der jaren. Verder is Ben chauffeur bij het Anker. Hij rijdt om de week in het busje cliënten naar de juiste plaats. Verder zorgt hij ervoor dat de bankjes altijd in de olie staan.

Ben is verder helper van statushouders. Hij begeleid deze mensen de eerste 9 maanden en laat ze de wegen van het maatschappelijke leven in Putten zien. Dit kan zijn het huis woonklaar maken, contacten leggen bij dokter, tandarts e.d. maar ook meegaan op zoek naar opleidingen. Na dit traject van 9 maanden moet men zelfstandig kunnen bewegen in Putten. Echter bij vragen kan men altijd weer terugvallen op Ben. Tevens is Ben reservechauffeur bij Putten voor Elkaar en is hij bezig bij de gereformeerde kerk. Eerst als diaken en nu bij het kerkbeheer. Ook zorgen Rianne en hij voor de moeder van Rianne (inmiddels 93 en helaas wat dement) die in Tilburg woont.

Onder de indruk.

Als je Ben vraagt wat hij van onder de indruk is denkt hij even rustig na. Ben is niet iemand die snel onder de indruk is maar de verzetsmensen in de oorlog wil hij toch graag noemen. Hij wijst mij op het boek “ Groningse Pastorie in de storm “. De dominee in dit boek zorgde ervoor dat vele Joden werden gered en moest dat met zijn eigen leven bekopen. Dit soort mensen maakt indruk bij Ben. Net als de vergeten verhalen van de struikelstenen die nu worden geplaatst.

Op de vraag wat te veranderen aan de politiek geeft Ben aan dat, dat voor hem eigenlijk niet hoeft. Hij vindt het goed dat andere mensen de kans krijgen om hun standpunten waar te maken. Ieder heeft zijn eigen manier en laat ze maar zien of het lukt. Het is goed dat ze het eens moeten laten zien. Zonder de medemens te vergeten, vindt Ben het ook prima dat de nadruk iets meer is komen te liggen in ons eigen land. De schoonvader van Ben zij altijd: “Heb u naaste lief als u zelf, maar niet liever”. Dit standpunt heeft Ben overgenomen van zijn schoonvader.

Wat zou er anders moeten?

Als laatste wil Ben de CDA’ers dan ook meegeven om scherp te zijn op dwaalsporen. Hij wil graag dat we leren van de geschiedenis en hoopt dat het ons niet zal overkomen wat er is gebeurd in het traject voor de tweede wereldoorlog. Hij wil graag dat we leren van deze geschiedenis.

Ondanks dat Ben meer een doener dan een prater is was het een fijn gesprek. Wij willen hem daarvoor ook danken en hem sterkte wensen in het revalidatietraject wat nu doorlopen wordt.

Soms komen er zaken op je pad waar je een mening over hebt. Dingen die in je ogen beter kunnen of sterker nog; volgens jou helemaal de verkeerde kant op gaan. Je kunt die dingen negeren of op onderzoek uitgaan en je er meer in verdiepen. Dat laatste geldt voor mij. Vanaf jongs af aan ben ik geïnteresseerd in het waarom. Helemaal van dingen die tegen mijn gevoel ingaan of waarom ik iets niet mag/mocht. Zo ben ik de afgelopen jaren in verschillende kwesties gedoken zoals de problemen waar boeren zich al jaren voor geplaatst zien. De komst van de wolf en de zorgen daaromtrent. Maar ook vanuit mijn achtergrond als gewichtsconsulent maak ik mij zorgen om leefstijl gerelateerde gezondheidsproblemen. Gebrek aan goede voeding, te weinig beweging en veel stress zorgen ervoor dat we misschien wel ouder worden, maar steeds jonger “welvaarts-” ziekten krijgen.

De inmiddels opgedane kennis is mooi, maar dat ergens kunnen inzetten nog mooier. Zo heb ik de stoute schoenen aangetrokken en onlangs contact op genomen met het CDA in Putten. Een zeer positief gesprek met Robert Olthuis en Jim van den Hoorn heeft mijn gevoel bevestigd dat ik binnen de gemeente Putten een bijdrage kan leveren. De reacties in mijn omgeving zijn overwegend positief, maar ook wel kritisch. Waar begin je aan? Denk je echt wat te kunnen bereiken? Begrijpelijk, maar ik denk dat niemand vooraf bij zo’n beslissing weet waar hij/zij echt aan begint. Aan de zijlijn blijven staan is wat mij betreft geen optie. Ik ben positief ingesteld en ik denk dat mijn inzet tezamen met die van veel anderen kan bijdragen tot een nog mooier Putten voor jong en oud, voor nu en in de toekomst. Het motto van CDA Putten is samen werken aan Putten, fijn om daar een onderdeel van te mogen zijn!